Από τα πανάρχαια χρόνια, η κοινωνική ζωή των Κρητών είναι άρρηκτα δεμένη με το χορό αφού σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις τους, χορεύουν ασταμάτητα.

Χορός ιεροτελεστικός και επαναστατικός, σεμνός και δυναμικός...

Λέγεται Μαλεβιζιώτης γιατί πρωτοχορεύτηκε στην επαρχεία Μαλεβιζίου στο Ηράκλειο και Καστρινός γιατί το Ηράκλειο λέγεται Κάστρο και  κάνει την εμφάνιση του σε όλη την Κρήτη κατά την διάρκεια του '20.

Ανήκει στην κατηγορία των πηδηχτών χορών και είναι ο αντικριστός χορός της Κρήτης. Χορεύεται από ένα ή περισσότερα ζευγάρια (άνδρας με γυναίκα) εναλλάξ πιασμένοι από τις παλάμες και όλοι μαζί σχηματίζουν στην αρχή ένα ημικύκλιο χορεύοντας, ενώ στη συνεχεία χωρίζουν και στέκονται ο ένας απέναντι στον άλλο.

Ανήκει στην κατηγορία των πηδηχτών χορών και είναι ενθουσιώδης, πυρρίχιος δηλαδή πολεμικός χορός, ο οποίος αντιπροσωπεύει την κρητική λεβεντιά. Χορεύεται  με τα χέρια πιασμένα στους ώμους, τεντωμένα σε ανοιχτό κύκλο.

Χορός αργός, βραδυκίνητος περπατητός, χορεύεται από άνδρες και γυναίκες σε κύκλο με τα χέρια πιασμένα από τους ωμούς και ολοκληρώνεται με έξι ή οκτώ βήματα. Ο κύκλος των χορευτών, όταν είναι πολλοί, «κουλουριάζει» με τη μορφή ελικοειδούς και λέγεται ότι αναπαριστά την έξοδο του Θησέα από το Λαβύρινθο.

Από τους ξεχασμένους χορούς της Κρήτης, του οποίου η μελωδία είναι ακόμα πασίγνωστη στην Κρήτη αλλά λόγω της άγνοιας πολλών νέων, χορεύεται όλο και πιο σπάνια.

Είναι αρχαίος πυρρίχιος χορός. Ο Ανωγειανός Πηδηχτός είναι πανάρχαιος ορεινός  χορός, γρήγορος και ζωηρός.

Είναι ένας χορός καθαρά με τοπικό χαρακτήρα και αυτό το μαρτυρά το όνομά του που το πήρε από τα Παλαιά Ρούματα Κισσάμου.

Είναι ένας από τους παλιούς τοπικούς χορούς που χορευόταν στην επαρχία Αμαρίου και Αγ. Βασιλείου αλλά και σε άλλα χωριά του Ρεθύμνου και του Ηρακλείου (κυρίως σε αυτά που βρίσκονταν στα όρια με το Ρέθυμνο) μέχρι και λίγο μετά τον πόλεμο.